اونقدر الان خوشحال و ذوق زده ام كه دوست دارم كه قبل از اينكه مطلبم رو بنويسم اينو براتون بگم, صبح تلويزون رو روشن كردم, در بخش ورزش صبحگاهي شبكه سه, ديدم آهنگ بجنوردي مي زنن و يك عده جوون با لباس محلي بجنوردي دارن مي رقصن! باورم نميشد, بعد كه مربي ورزشي هم با لباس محلي اومد حركات نرمشي رو اجرا كرد هر چند رقص اين جوونها خيلي اصيل نبود و يكسري حركات ريتميك و كلاسيك بود ولي همين آهنگ بجنوردي منو سرحالم كرد( فكر نكنيد من هر روز ميام ميگم سر حال نيستم!! خيلي زودهم شاد و سر حال ميشم:) رقص بجنوردي اونقدر حركات زيبايي داره و چنان ريتم تندي كه بهترين ورزشه و واقعاً نفس گير!! خوب شما اگه جاي من بوديد اينطور ذوق زده و سرحال نميشديد؟!!( اگه بتونم يك قسمت از رقص بجنوردي رو اينجا ميذارم تا ببينيد چقدر قشنگه بخصوص كه همراه بارقص دختر ها باشه!:))
اما مطلبي كه امروز ميخواستم بنويسم, كار قشنگيه كه يكي از دوستان خوبم در خارج از كشور انجام داده وقتي ايميل اين دوست محترم رو مي خوندم باز اشكم در اومد, از اينهمه انسانيت, اونم از طرف كسي كه سالها دور از وطن بوده . من از اين دوست عزيز خواهش كردم اجازه بده كه ايميلشو در اينجا بذارم, اين دوست خوبم گفتن بدون ذكر نامشون. هر چند من دوست داشتم اسمشونو هم بگم تا همه بشناسن ولي خوب ايشون نميخوان ( البته من در مورد اين كارشون قبل از اينكه جوابشون بدستم برسه با عده اي از دوستانم در گروه والدين صحبت كردم و اسمشونو گفتم اميدوارم منو ببخشن:) ايميل اين دوست خوبم رو بخونيد

شراره عزيز، من مدتي ييش يك آگهي در يكي از روزنامه‌هاي اين‌جا قرار دادم به اين مضمون كه اگر كساني لباس بچه دارنند و قابل استفاده آنان نيست، لطف كنند براي من بفرستند تا آنان را براي بچه‌هاي بي‌سريرست در ايران ارسال كنم. اين مسله با استقبال زيادي روبرو شد و باعث تشويق نمودن من از طرف مادران(بيش‌ترشان مادران بودنند كه با من تماس گرفتند.) شد و مورد لطف خود با گفته‌هايشان قرار دادنند. به هر روي من تصميم گرفتم كه هر مقداري را به گوشه‌اي از ايران تا حد امكان ارسال كنم. ناگفته نماند كه به علت هزينه‌ي يست، مجبورم كه در محدوده‌اي كوچك عمل كنم و از اين روي خواستار بيش از اين مقدار لباس از طرف مردم كه به دستم رسيده است، نشده‌ام. البته كساني ييش‌نهاد دادنند كه مقداري هم وجه نقدي از مردم بگيريم كه من از اين كار صرفه‌نظر كردم و خانمم هم ييش‌نهاد داد كه به وسيله سفارت ايران به هلال احمر ايران ارسال كنم كه هزينه يست ندارد، اما من به هلال احمر ايران اعتماد ندارم و ترس دارم كه اين لباس‌ها دست دوم به صاحبانش نرسد. من يك مقداري از آنان را براي مادرم خواهم فرستاد، تا اين لباس‌ها را به بچه‌هاي يتيم و بي‌سريرست(براي نمونه يرورش‌گاه) تحويل دهد. حال شراره عزيز، مي‌خواستم از شما سوال كنم كه آيا مايل هستيد كه به من ياري دهيد و در امر تقسيم مقداري از آنان در شهر و محدوده خود مرا كمك كنيد.

اين عكس‌هاي از كارتن‌هاي لباس