بعضي از كلمات و جمله ها در فرهنگ لغات عاميانه ما جا باز كرده, كه نمي‌دونم چرا و چگونه پيدا شده. يكي از اونا اين عبارته: ” زن ذليل“
اين طرز فكر غلط كه كاراي مربوط به خونه, مثل آشپزي و ظرفشويي و ... به عهده زنه, چنان در فرهنگ ما جا افتاده كه اگر آقايي در اين كارا به همسرش كمك كنه اونوقت در ديد عاميانه متهم به زن ذليل بودن مي شه. و همين فرهنگ غلط باعث شده بسياري از آقايون ترجيح بدن كمك‌هاشون مخفيانه و دور از ديد ديگران باشه. متاسفانه با همه تغييراتي كه جامعه ما داشته, تقليد زياد به زندگي غربي و ادعاي روشنفكري و ... ولي اين حس مردسالاري هنوز در مردهاي ما وجود داره و گاهي براي اثبات مردانگي ! در مقابل اين كمك‌ها مقاومت مي‌كنند و شايد براي ثابت كردن اينكه زن ذليل نيستن!
ديشب با بهروز تصميم گرفيتم كمي پياده روي كنيم. ضمن پياده روي چون تند تند مي‌رفتيم چند بار بند كفشم باز شد و من مي‌بستم. بار آخر كه باز شد, بهروز خنديد گفت سربازي نرفتي كه بتوني بند كفشت رو ببندي بذار برات محكم كنم. بعد خم شد بند كفشم رو محكم بست(انصافن هم خوب و محكم بست كه ديگه تا خونه باز نشد:) چند متر اونطرف تر دوتا پسرجوون بودن كه داشتن نگامون مي‌كردن. وقتي نزديكشون رسيديم هر دو با هم گفتن: ”بيچاره ِ زن ذليل!“ من تعجب كردم كه چرا اينو گفتن. ولي بهروز خنديد و گفت حدس مي‌زدم اينو بگن چون با تعجب نگاه مي‌كردن. من كه عصباني شده بودم گفتم كمك كردن براي بستن بند كفش نشانه زن ذليليه؟! اين جوون‌ها با اين ظاهر و تيپي كه واسه خودشون درست كردن , در لباس پوشدن و مد رو دست غربي ها زدن ولي شعور و فرهنگشون ...!

***
اين هم چند تا لينك خوب


نشريه الكترونيكي روزگار.

يك فتو بلاگ, با عكس‌هاي بسيار زيبا.

بعد از وبلاگ صوتي نوبت به ويدئو بلاگ رسيده (فكر كنم كم كم شوبلاگ هم داشته باشيم:)

اين‌هم خبر ياهو در مورد پيكان.(ماشين ملي, كه انصافن بيشتر از دولت‌مردان ملي به ملت
خدمت كرد:)

اين هم يك رستوران ايراني در كاليفرنيا با انواع غذاهاي ايراني و فرنگي. البته منوي هوس انگيزش رو كه ديديد سري به قيمت‌هاش هم بزنيد:)
قابل توجه هموطنان داخلي كه اينقدر از گروني غذاها مي‌نالن:)