ایمیلی از یک دوست در مورد پست قبلی (معلولیت چیست) بدستم رسیده که این دوست خواستن به عنوان یک ناشناس ایمیلشون رو در شیندخت بگذارم.
با تشکر از این دوست عزیز

این مطلب شما من رو به فکرانداخت و به یاد گذشته.
تعریف معلولیت در جامعه ما به نادرست بکار میره وبه غلط مورد استفاده قرار می گیره .
ایمیل این دوست عزیز من رو واداشت تا این ها را بنویسم و بگم دوست عزیز شما که فکر سلیم دارید سالمترین فرد جامعه هستید. شما علاوه بر کارائی الگو وراهنما همه هستید.

پدرمن, مَرد قوی هیکلی بود و از نظر شکل ظاهری سالمتر از هر فردی بود. ولی روزی نبود که با کمربند به عناوین مختلف به جون من که بچه کوچکی بودم نیفته
بچه ای که نه توان تحمل شلاقهارو داشت, نه توان فرار و نه توان دوست نداشتن!اثرات این برخوردها هم اکنون که خودم تشکیل خانواده دادم و فرزند دارم بی تاثیر نیست .
زجری که برای فراموشی وتکرارنکردن اعمال پدرم کشیدم بمراتب بدتر از خود کتک های پدرم بود
از او ایراد نمی گیرم چون سیستم فرهنگی که بر جامعه حاکم بود اینطور اقتضا می کرد. تامین اجتماعی هم نبود اگر تامین اجتماعی بود و حمایت از کودکان, من از 15 سالگی خانواده را ترک می کردم و می رفتم.
آموزش نبود واین کل سیستم معلول بود وهست نه من و شما.

واین جدیدترین مطلب که خوانم مشابه سرگذشت من.

پس شما برخورد افراد محدود جامعه را به دل نگیرید چون ناشی از عدم امکانات فوق و آموزش اجتماعی است برای درست کردنش هم عمر نوح می خواهد.
برای شما و همه دوستان معلول آرزوی موفقیت دارم.