فنجان سفید لب طلایی من, فنجانیه که دوسش دارم و چای خوردن فقط توی اون به من خیلی مزه میده. با خودم فکر می کنم اگه این فنجان بشکنه ممکنه به نبودنش عادت کنم ولی شاید چای توی فنجان دیگه برام طعم فنجان خودم رو نداشته باشه! شاید اونو چسب بزنم و استفاده کنم ولی آیا باز هم برام مثل الان زیبا و دوست داشتنی میشه؟ و چای خوردن در اون مزه میده؟
خیلی چیزها در زندگی مون وجود داره که یکروز مثل این فنجان زیبا و دوست داشتنی و برامون با ارزش بوده ولی بدلایلی شکسته, با چسبوندن تیکه های اون هم نتونستیم مثل اولش کنیم . حتا گوشه هایی از فنجان چسب خورده زندگی مون که لب پر شده, باعث زخمی شدن لب مون شده! فکر می کنید باید اون فنجان چسب خورده رو دور بندازیم؟ یا اینکه بدون استفاده, همین ؟جوری نگهش داریم و فقط گاهی به اون نگاه کنیم بیاد روزهایی که فنجان زیبایی بود!
