دل چیز غریبی است. با کوچکترین شادی و خوشی , بزرگ می شود . آنقدر بزرگ که می توانی تمام شادی ها و خوشی های دنیا را در آن جا دهی ... و با کوچکترین غم, کوچک می شود و فشرده و کمترین غم هم روی آن سنگینی می کند و احساس دلتنگی می کنی.
***
پ.ن: وقتی حس می کنم دلم داره کوچک میشه فوری به ورزش پناه می برم. مثل الان که می خوام برم باشگاه و حسابی ورزش کنم تا بتونم دوباره دلم رو گشاد کنم. گشادِ گشاد, که بتونه همه شادی ها رو جمع کنه تا بین شما دوستان تقسیم کنم:)
