همبستگي و سازمان يابي, انسان را نيرومند مي كند, توانايي و استعداد هر كس را شكوفا مي سازد و شادي و شوري را يه وجود مي آورد كه در زندگي تكروانه به ندرت حس مي شود. شادي پي بردن به اين نكته كه مردمان بسياري هستند كه همه خوب و درستكار و كارآمدند و مي توان به آنان اعتماد كرد. هنگامي كه آدمي تنها و تكرو زندگي مي كند, فقط يك جنبه ي انسان هاي ديگر را مي بيند, جنبه اي كه آدمي را وا مي دارد همواره بهوش باشد و حالتي دفاعي به خود بگيرد.
بارون درخت نشين/ ايتالو كالوينو
