چند روز پیش کمد رو مرتب می کردم کاست صدای بچگی بهبود رو پیدا کردم, گوش کردم و رفتم به بیست سال قبل . چقدر با حوصله براش وقت می ذاشتم, کتاب می خوندم, شعر یادش می دادم (چون مهدکودک نمی رفت خودم باهاش کار می کردم) بهبود خیلی زود یاد می گرفت. کتابهاشو که من براش می خوندم اون شعرها رو حفظ می شد و از روی عکس اونا رو می خوند. هنوز شعرهایی که باهاش کار کردم یادمه :) قسمتی از صدای بهبود رو اینجا گذاشتم.
پ.ن: بهداد وقتی صدای بهبود رو شنید گفت: چرا صدای من رو ضبط نکردی؟! گفتم : چون تو همش در حال گریه کردن بودی! . بهداد با حاضر جوابی گفت: اون گریه ها فرمول های ریاضی بودن, شما متوجه نمی شدید! من از همون بچگی انیشتین بودم:)
